W efekcie procesu starzenia się dochodzi do wystąpienia w organizmie człowieka szeregu zmian fizjologicznych. Masa mięśniowa oraz beztłuszczowa masa ciała ulegają zmniejszeniu. Regularne wykonywanie ćwiczeń fizycznych nie jest w stanie zatrzymać spadku siły mięśni, jednak pozwala na dłuższe utrzymanie sprawności i samodzielności.
Cel. Ocena wydolności fizycznej osób starszych przebywających w Domu Pomocy Społecznej w zależności od masy ciała i płci.
Materiały i metody. Badanie przeprowadzono na grupie 30 pensjonariuszy Domu Pomocy Społecznej, w wieku 68-84 lat (75,9 ± 4,16) obojga płci. 10 osób miało prawidłową masę ciała, 13 nadwagę, a 7 otyłość I stopnia. U wszystkich osób z otyłością występowało nadciśnienie tętnicze i miażdżyca. Ocena wydolności fizycznej oparta została o sześciominutowy test marszu. Badane osoby określały swój poziom wysiłku za pomocą zmodyfikowanej skali Borga (20-stopniowej).
Wyniki. Sześciominutowy test marszu ukończyło 28 osób. Wraz ze wzrostem wartości współczynnika BMI rosła wartość wszystkich przeprowadzonych pomiarów, poza wartością pomiaru tętna przed testem. Średni przebyty dystans przez osoby z prawidłową masą ciała był o około 6% większy w stosunku do osób z nadwagą i o 30% większy w stosunku do osób z otyłością.
Wnioski. Czynnikiem w istotny sposób wpływającym na wydolność fizyczną osób przebywających w DPS jest współczynnik BMI, wraz z wzrostem, którego następował spadek wydolności fizycznej. U osób z otyłością występowało wyższe ciśnienie krwi, a powrót do prawidłowego tętna był wolniejszy niż u osób z prawidłową masą ciała lub nadwagą.

Wraz z wiekiem zmienia się zapotrzebowanie na poszczególne mikro i makroelementy. Skład diety powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb i opierać się na takich cechach jak m.in. wiek, płeć, masa ciała i aktywność fizyczna. W realiach Domów Pomocy Społecznej dostosowanie diety do indywidualnych potrzeb jest w znacznym stopniu ograniczone.
Cel. Analiza jakościowo-ilościowa diety Domu Pomocy Społecznej z uwzględnieniem stanu odżywienia pensjonariuszy tejże placówki.
Materiały i metody. Materiał stanowił dekadowy jadłospis ograniczony do trzech losowo wybranych dni. Badanie przeprowadzono na grupie 30 pensjonariuszy Domu Pomocy Społecznej, w wieku 68-84 lat (75,9 ± 4,16) obojga płci. Rozpoznanie i ocenę stanu odżywienia oparto o obliczony wskaźnik masy ciała BMI według klasyfikacji WHO oraz wskaźnik należnej masy ciała – NMC, wyznaczony według wzoru Lorentza. Do oceny sposobu żywienia wykorzystano specjalnie przygotowany kwestionariusz ankiety.
Wyniki. Wartość kaloryczna spożywanych produktów wynosiła średnio 2054 kcal (dieta podstawowa), 1469 kcal (dieta łatwostrawna), 1781 kcal (diety cukrzycowa). W zależności od diety udział poszczególnych substratów w dostarczaniu energii wynosił dla białek 14,1-19%, dla tłuszczów 30,4-39,7%, dla węglowodanów 42,2-50,6%. Wykazano, że 43,3% pensjonariuszy cierpi na nadwagę, a 23,3% na otyłość I stopnia. 80% badanych spożywa dodatkowe, samodzielnie przygotowane posiłki. Nadwaga występowała częściej u mężczyzn, a otyłość I stopnia u kobiet. Średnia różnica pomiędzy obecną masą ciała a NMC wynosiła 16,08±11,36 kg.
Wnioski. Wykazano, że większość pensjonariuszy DPS cierpi na nadwagę lub otyłość. Takiemu stanowi rzeczy może sprzyjać niska różnorodność podawanych posiłków oraz samodzielne spożywanie pokarmów, w tym słodyczy.

Produkty mleczne cieszą się dużym zainteresowaniem wśród konsumentów, w tym również preferujących żywność ekologiczną. Ekożywność stanowi alternatywę w stosunku do żywności konwencjonalnej, niejednokrotnie zawierającej liczne substancje dodatkowe. Produkcji żywności ekologicznej, w tym również produktów mlecznych, przyświeca idea stosowania surowców pozyskiwanych w certyfikowanych gospodarstwach ekologicznych, ograniczania do minimum używania dodatków do żywności, a także wykorzystywania naturalnych metod przetwarzania. W Polsce ekologiczne produkty mleczne dostarczane są na rynek zarówno przez firmy krajowe, jak i zagraniczne. Asortyment jest coraz bardziej szeroki. Polscy konsumenci szczególnie powinni zainteresować się żywnością ekologiczną wytwarzaną przez lokalnych producentów.

Atopowe zapalenie skóry (AZS) należy do chorób atopowych. Wielu pacjentów z alergią wziewną lub pokarmową nie jest świadomych, iż chorują na AZS. Sytuacja ta jest wynikiem trudności w diagnostyce tej choroby. Obraz atopowego zapalenia skóry zmienia się wraz z wiekiem chorego i może przybierać takie różne formy, m.in.: świerzb, łuszczycę, alergiczny wyprysk kontaktowy, wyprysk kontaktowy z podrażnienia, proteinowy wyprysk kontaktowy, rybią łuskę czy zapalenie skórno‑mięśniowe. Jednakże głównym objawem atopowego zapalenia skóry jest świąd. Mimo postępu medycznego i poprawy komfortu życia, obserwuje się wzrost zachorowalności na AZS, a epidemiologia tej choroby nie jest do końca wyjaśniona. Uznaje się, że ta choroba ma podłoże genetyczne, jednak istnieje wiele czynników, które wpływają na zaostrzenie choroby. Niniejsza publikacja przybliża przebieg choroby oraz rolę alergii pokarmowej w atopowym zapaleniu skóry.

Żywność funkcjonalna nazywana jest również „środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego”. Do grupy tej zalicza się produkty żywnościowe, które wykazują udokumentowany, korzystny wpływ na jedną lub więcej funkcji organizmu (ponad efekt odżywczy), który to wpływ polega na poprawie stanu zdrowia oraz samopoczucia lub/ i zmniejszeniu ryzyka chorób dietozależnych. Produkty te mogą charakteryzować się między innymi działaniem wspierającym układy pokarmowy, krążenia czy poprawiającym odporność organizmu.  Wzbogacanie żywności w Polsce może mieć zarówno charakter obligatoryjny jak i dobrowolny. Producenci coraz częściej wzbogacają żywność w składniki, które występują w niej w śladowych ilościach lub nie występują wcale, gdyż działania te prowadzą do zwiększenia atrakcyjności produktu. Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie przykładów żywności funkcjonalnej dostępnej na rynku oraz ich wpływ na organizm człowieka.