Wyszukiwanie artykułów

Żywność funkcjonalna nazywana jest również „środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego”. Do grupy tej zalicza się produkty żywnościowe, które wykazują udokumentowany, korzystny wpływ na jedną lub więcej funkcji organizmu (ponad efekt odżywczy), który to wpływ polega na poprawie stanu zdrowia oraz samopoczucia lub/ i zmniejszeniu ryzyka chorób dietozależnych. Produkty te mogą charakteryzować się między innymi działaniem wspierającym układy pokarmowy, krążenia czy poprawiającym odporność organizmu.  Wzbogacanie żywności w Polsce może mieć zarówno charakter obligatoryjny jak i dobrowolny. Producenci coraz częściej wzbogacają żywność w składniki, które występują w niej w śladowych ilościach lub nie występują wcale, gdyż działania te prowadzą do zwiększenia atrakcyjności produktu. Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie przykładów żywności funkcjonalnej dostępnej na rynku oraz ich wpływ na organizm człowieka.

Żywność ekologiczna cieszy się rosnącym zainteresowaniem wśród konsumentów, którzy coraz częściej zwracają uwagę na jakość produktów spożywczych. Stosunkowo wygórowana cena artykułów oznaczonych przypisem „bio” lub „eko” jest rekompensowana przez wyższą jakość takich produktów oraz nierzadko lepsze walory organoleptyczne (smak, zapach) w stosunku do ich odpowiedników wytwarzanych przemysłowo. Wpływa na to fakt, iż proces produkcji artykułów ekologicznych podlega kontroli na każdym z kolejnych etapów. Należy zaznaczyć, iż mnogość wiadomości oraz nieufność do deklaracji niektórych producentów powodują problemy z prawidłowym oddzieleniem produktów ekologicznych od ich konwencjonalnych odpowiedników. 

W publikacji zdefiniowano pojęcie żywności ekologicznej, przedstawiono walory żywności ekologicznej, regulacje prawne, sposoby znakowania, wymagania dotyczące importu produktów ekologicznych oraz sposoby kontroli i certyfikacji. Ponadto scharakteryzowano polski i europejski rynek żywności ekologicznej z uwzględnieniem poziomu cen żywności ekologicznej.

Procesy wolnorodnikowe można uznać za uniwersalny mechanizm powstawania wielu schorzeń ustrojowych w wyniku których w tkankach występują zmiany niedokrwienne, zwyrodnieniowe. Za zmniejszającą się wraz z wiekiem aktywność przeciwutleniającą organizmu odpowiada wzrastające stężenie reaktywnych form tlenu, wynikające z osłabienia mechanizmów obrony przeciwrodnikowej organizmu człowieka. Biorąc pod uwagę istotę zagadnienia w doniesieniu ogólnie scharakteryzowano rodzaje wolnych rodników, reaktywnych form tlenu, przedstawiono także mechanizm obrony przeciwrodnikowej oraz scharakteryzowano związki fenolowe jako potencjalne przeciwutleniacze.