Wraz z wiekiem zmienia się zapotrzebowanie na poszczególne mikro i makroelementy. Skład diety powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb i opierać się na takich cechach jak m.in. wiek, płeć, masa ciała i aktywność fizyczna. W realiach Domów Pomocy Społecznej dostosowanie diety do indywidualnych potrzeb jest w znacznym stopniu ograniczone.
Cel. Analiza jakościowo-ilościowa diety Domu Pomocy Społecznej z uwzględnieniem stanu odżywienia pensjonariuszy tejże placówki.
Materiały i metody. Materiał stanowił dekadowy jadłospis ograniczony do trzech losowo wybranych dni. Badanie przeprowadzono na grupie 30 pensjonariuszy Domu Pomocy Społecznej, w wieku 68-84 lat (75,9 ± 4,16) obojga płci. Rozpoznanie i ocenę stanu odżywienia oparto o obliczony wskaźnik masy ciała BMI według klasyfikacji WHO oraz wskaźnik należnej masy ciała – NMC, wyznaczony według wzoru Lorentza. Do oceny sposobu żywienia wykorzystano specjalnie przygotowany kwestionariusz ankiety.
Wyniki. Wartość kaloryczna spożywanych produktów wynosiła średnio 2054 kcal (dieta podstawowa), 1469 kcal (dieta łatwostrawna), 1781 kcal (diety cukrzycowa). W zależności od diety udział poszczególnych substratów w dostarczaniu energii wynosił dla białek 14,1-19%, dla tłuszczów 30,4-39,7%, dla węglowodanów 42,2-50,6%. Wykazano, że 43,3% pensjonariuszy cierpi na nadwagę, a 23,3% na otyłość I stopnia. 80% badanych spożywa dodatkowe, samodzielnie przygotowane posiłki. Nadwaga występowała częściej u mężczyzn, a otyłość I stopnia u kobiet. Średnia różnica pomiędzy obecną masą ciała a NMC wynosiła 16,08±11,36 kg.
Wnioski. Wykazano, że większość pensjonariuszy DPS cierpi na nadwagę lub otyłość. Takiemu stanowi rzeczy może sprzyjać niska różnorodność podawanych posiłków oraz samodzielne spożywanie pokarmów, w tym słodyczy.