Znakowanie produktów często jest jedyną informacją dla kupującego o danym produkcie spożywczym. Jest to szczególnie ważne dla konsumentów dokonujących kupna zgodnie z potrzebami żywieniowymi lub zaleceniami diety. Informację żywieniową odnoszącą się do kupowanego produktu spożywczego klient może czerpać z informacji GDA lub kierując się znakowaniem typu "Traffic lights".
Obowiązujące wymogi, standardy znakowania produktów spożywczych (Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 10 lipca 2007r. w sprawie znakowania środków spożywczych, Dz. U. Nr 137, poz. 966) nakazują producentom umieszczanie na etykiecie wszystkich składników mogących być alergennymi dla konsumenta. W przetworach mlecznych mogą to być: skrobia, skrobia modyfikowana i błonnik. Podstawową informacją jest nazwa produktu, gdyż ona sama może sugerować rodzaj produktu lub sposób obróbki, np. jogurt naturalny, mleko UHT (ang. Ultra-high temperature processing). Obowiązkowe jest opisanie wartości odżywczej produktu, czyli wartości energetycznej, zawartości węglowodanów, białka, tłuszczu (w tym nasyconych kwasów tłuszczowych), błonnika pokarmowego, sodu i zawartość dodanych witamin i składników mineralnych. Producenci mogą oznaczyć inne substancje, jeśli ich zawartość w porcji lub jednym opakowaniu wynosi 15% zalecanego dziennego spożycia. Dodatkowo producent może podkreślić cechy odróżniające produkt od innych tego typu, np. jogurt zawierający tylko naturalne cukry. Do produktów mlecznych najczęściej dodawane są witaminy A, D, E oraz wapń [Ratkovska, 2009]. Ich użycie jest uzasadnione, jeżeli stosowane są przykładowo dla uzupełnienia składników odżywczych utraconych w czasie przetwarzania. Dodane substancje powinny być wymienione w wykazie składników umieszczanym na opakowaniu.
GDA (Guideline Daily Amounts), czyli zalecane dzienne spożycie, to popularny sposób znakowania żywności w Polsce. Przy tym rodzaju znakowania podaje się informacje o zawartości energii i wybranych składników odżywczych w jednej porcji produktu oraz o pokryciu zalecanego dziennego spożycia w jednej porcji produktu lub w jednym opakowaniu (jeśli opakowanie stanowi jedną porcję).
Ciekawy sposób znakowania stosowany jest w innych krajach Europy [Ratkovska, 2009]. „Traffic lights” to znakowanie jednym z trzech kolorów: zielony oznacza niską zawartość danego składnika i sugeruje jego częstsze spożycie; pomarańczowy: średnia zawartość składnika, zaś czerwony oznacza dużą zawartość i sugeruje mniejsze spożycie danego produktu.
Autor publikacji
inż. Sylwia Igras
Autor publikacj nie udostępnił swojej wizytówki.
Z udostępnionymi informacjami, w tym opublikowanymi pracami autora, możesz zapoznać się odwiedzając jego profil - [profil autora]